Πώς να διαχειριστείτε τους χαμηλούς βαθμούς του παιδιού σας στο σχολείο.
Πολλοί γονείς δίνουν έμφαση στη σχολική επίδοση του παιδιού. Συγκρίνουν τους βαθμούς του παιδιού τους σε σχέση με τους βαθμούς των άλλων παιδιών. Οι χαμηλοί βαθμοί συνήθως συνοδεύονται από αρνητικά συναισθήματα όπως πίκρα, λύπη, στεναχώρια, φόβο, ανησυχία, θυμό προς το παιδί. Οι βαθμοί όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναλευκό χαρτί και αριθμούς.
Η νοηματοδότηση που δίνουμε στους βαθμούς πηγάζει μέσα από τις πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις είναι αυτές που δημιουργούν και τα συναισθήματα. Παραδείγματα πεποιθήσεων είναι ότι η επιτυχία του παιδιού τους κρίνεται από τους βαθμούς που θα πάρει στο σχολείο, ή ότι η ευτυχία του παιδιού εξαρτάται από την επαγγελματική επιτυχία. Άλλοι γονείς μπορεί να σκέφτονται ότι αμφισβητείται ο γονεϊκός τους ρόλος αν το παιδί τους αποτύχει στο σχολείο, ή νιώθουν ότι αξίζουν μονάχα όταν το παιδί τα καταφέρνει. Τέτοιες πεποιθήσεις δημιουργούν και τα ανάλογα συναισθήματα. Ένας άλλος γονιός έχοντας διαφορετικές πεποιθήσεις θα αισθανόταν διαφορετικά συναισθήματα και θα αντιδρούσε με διαφορετικό τρόπο.
Χρειάζεται να σκεφτείτε ότι η επιτυχία δεν ταυτίζεται με την ευτυχία, ούτε η ευτυχία εξαρτάται από τους υψηλούς βαθμούς. Πλησιάζοντας τα παιδιά με αληθινή συμπόνια και με ηρεμία τότε μπορούμε πιο εύκολα να δημιουργήσουμε ένα κλίμα συνεργατικότητας και να βοηθήσουμε το παιδι, ανακαλύπτοντας τι συμβαίνει, εντοπίζοντας το πρόβλημα και βρίσκοντας μια λύση μαζί με το παιδί. Στη περίπτωση όμως που πλησιάσουμε το παιδί με νεύρα, θυμό, ντροπή τότε αυτό θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Είναι πιθανό τα παιδιά να υιοθετήσουν μια αντιδραστική στάση και οι διαμαχές να μη έχουν τελειωμό.
Πλησιάστε λοιπόν τα παιδιά σας χωρίς να τα επικρίνεται και να τα αποδοκιμάζετε, χωρίς κηρύγματα και ηθικολογίες και χωρίς να τονίζετε τα λάθη τους. Αποφύγεται επίσης να συγκρίνετε τα παιδιά σας. Σκεφτείται πως θα νιώθατε αν ήσασταν παιδί και ακούγατε από τους γονείς σας να σας συγκρίνουν με συνομηλίκους ή με τα μεγαλύτερα αδέρφια σας. Εκτός όμως από τα λόγια ιδιαίτερη σημασία έχει και η στάση που θα κρατήσετε στο παιδί. Ένα βλέμμα απέχθειας ή ένα απαξιωτικό σχόλιο αρκεί για να πληγώσει βαθύτατα ένα παιδί.
Της Άννας Χρυσανθίδου- Msc ψυχολόγου, συνθετική ψυχοθεραπεύτρια.
Πολλοί γονείς δίνουν έμφαση στη σχολική επίδοση του παιδιού. Συγκρίνουν τους βαθμούς του παιδιού τους σε σχέση με τους βαθμούς των άλλων παιδιών. Οι χαμηλοί βαθμοί συνήθως συνοδεύονται από αρνητικά συναισθήματα όπως πίκρα, λύπη, στεναχώρια, φόβο, ανησυχία, θυμό προς το παιδί. Οι βαθμοί όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναλευκό χαρτί και αριθμούς.
Η νοηματοδότηση που δίνουμε στους βαθμούς πηγάζει μέσα από τις πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις είναι αυτές που δημιουργούν και τα συναισθήματα. Παραδείγματα πεποιθήσεων είναι ότι η επιτυχία του παιδιού τους κρίνεται από τους βαθμούς που θα πάρει στο σχολείο, ή ότι η ευτυχία του παιδιού εξαρτάται από την επαγγελματική επιτυχία. Άλλοι γονείς μπορεί να σκέφτονται ότι αμφισβητείται ο γονεϊκός τους ρόλος αν το παιδί τους αποτύχει στο σχολείο, ή νιώθουν ότι αξίζουν μονάχα όταν το παιδί τα καταφέρνει. Τέτοιες πεποιθήσεις δημιουργούν και τα ανάλογα συναισθήματα. Ένας άλλος γονιός έχοντας διαφορετικές πεποιθήσεις θα αισθανόταν διαφορετικά συναισθήματα και θα αντιδρούσε με διαφορετικό τρόπο.
Χρειάζεται να σκεφτείτε ότι η επιτυχία δεν ταυτίζεται με την ευτυχία, ούτε η ευτυχία εξαρτάται από τους υψηλούς βαθμούς. Πλησιάζοντας τα παιδιά με αληθινή συμπόνια και με ηρεμία τότε μπορούμε πιο εύκολα να δημιουργήσουμε ένα κλίμα συνεργατικότητας και να βοηθήσουμε το παιδι, ανακαλύπτοντας τι συμβαίνει, εντοπίζοντας το πρόβλημα και βρίσκοντας μια λύση μαζί με το παιδί. Στη περίπτωση όμως που πλησιάσουμε το παιδί με νεύρα, θυμό, ντροπή τότε αυτό θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Είναι πιθανό τα παιδιά να υιοθετήσουν μια αντιδραστική στάση και οι διαμαχές να μη έχουν τελειωμό.
Πλησιάστε λοιπόν τα παιδιά σας χωρίς να τα επικρίνεται και να τα αποδοκιμάζετε, χωρίς κηρύγματα και ηθικολογίες και χωρίς να τονίζετε τα λάθη τους. Αποφύγεται επίσης να συγκρίνετε τα παιδιά σας. Σκεφτείται πως θα νιώθατε αν ήσασταν παιδί και ακούγατε από τους γονείς σας να σας συγκρίνουν με συνομηλίκους ή με τα μεγαλύτερα αδέρφια σας. Εκτός όμως από τα λόγια ιδιαίτερη σημασία έχει και η στάση που θα κρατήσετε στο παιδί. Ένα βλέμμα απέχθειας ή ένα απαξιωτικό σχόλιο αρκεί για να πληγώσει βαθύτατα ένα παιδί.
Της Άννας Χρυσανθίδου- Msc ψυχολόγου, συνθετική ψυχοθεραπεύτρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου